Czym jest “hooping”?
Hooping nie da się przetłumaczyć na język polski, najbliższy jego odpowiednik, to „taniec z hula”. To powstający styl tańca, w którym stosuję się hula hopy większe i cięższe niż te zabawkowe. Ten ruch przybiera na popularności w niesamowitym tempie wśród ludzi, którzy biorą do rąk „obręcze” z wielu różnych powodów: niektórzy uwielbiają im, bo przywodzą wspomnienia dziecięcej zabawy, inni natomiast doceniają psychiczną oraz fizyczną satysfakcję, jaką przynosi ta aktywność. Nieistotne, co sprawia, że łapiemy za hula, jednogłośnie można stwierdzić, że hooping, to aktywna zabawa, która wywołuje uśmiech na twarzy. Zabawa ta, choć znana już od bardzo dawna, została ponownie wylansowana, najpierw w USA, potem w Europie, w drugiej połowie lat 50. XX wieku przez firmę Wham-O. Około roku 1957 pojawiły się w sprzedaży hula-hoop wykonane w różnych kolorach z plastikowych rurek. Jakość tworzywa, używanego do ich produkcji, nie miała praktycznie żadnego istotnego znaczenia, dlatego amerykańska firma chemiczna Phillips Petroleum Company, której magazyny wypełnione były wówczas pozagatunkowym polietylenem nienadającym się do innych zastosowań, zdolna była sprzedać także i te swoje produkty, co uchroniło ją od grożącej jej wówczas zapaści finansowej 1 Mimo bardzo długiej historii, hula hop przeżyło swoją największą rewolucję w latach 90’ zarówno jako obręcz oraz jako styl.

Skąd się wziął styl hula?
Wiele hulahopowych „weteranów” przypisuje odrodzenie hula hop zespołowi The String Cheese Incident. Zespół znany jest z rzucania w publikę dużych, ciężkich hula hopów podczas występów, żeby zachęcić w ten sposób widzów do tańca w trakcie koncertu. Jedna kobieta jest w szczególności uznawana za matkę „współczesnego hoopingu”. Anah „Hoopalicious” Reichenbach tańczy z hula ponad dekadę. Była jedną z pierwszych profesjonalnych hoopistek, jakie dzisiaj znamy. Anah wspominała, że swoje pierwsze lata hula, kiedy to przez długi czas ludzie kręcili hula wyłącznie na biodrach i w ten sposób z nim tańczyli. W ciągu ostatniej dekady hooping przeżył niesamowity wzrost popularności i rozwinął się w taniec o nieustająco powiększającej się liczbie wariacji ruchowych.

film Anah sprzed 7 lat

i jej kolejny film, trochę młodszy

Czy siniaki są normalne?
Owszem. Siniaki, to coś, z czym początkujący są bardzo dobrze zaznajomieni. To może być spowodowane wieloma czynnikami:
Po pierwsze, możliwe, że posiadasz duże i ciężkie hula, które ułatwia wstępną naukę. Z czasem przekonasz się do ćwiczenia na mniejszej i lżejszej obręczy, która powoduje zdecydowanie mniej obić i siniaków. Inną przyczyną siniaków może być doświadczenie. To, co robimy najpierw przy nauce czegoś nowego, to…błędy oraz nieskoordynowane ruchy, które powodują, że hula kręci się agresywnie, zamiast płynnie wokół ciała. Z czasem, kiedy twoje ciało przyzwyczai się i nabierze tzw. „pamięci ruchowej”, osiągniesz kontrolę i obręcz zacznie poruszać się tak jak powinna.

Gdzie mogę się nauczyć tańca z hula?
Kiedy już zaopatrzysz się w hula, czas znaleźć najlepszą drogę, żeby nauczyć się nim posługiwać! Każdy uczy się inaczej i istnieje wiele różnych sposobów nauki . Niektórzy uczą się sami, niektórzy używają DVD, a inni zapisują się na zajęcia z instruktorem, aby opanować początki. W Polsce ciężko znaleźć regularne zajęcia, prędzej cykliczne warsztaty prowadzone przede wszystkim na festiwalach kuglarskich. Pozostaje więc uczenie się z zakupionych DVD, lub np za pomocą internetowych tutoriali, których jest z każdą chwilą coraz więcej. Można także sprawdzić, czy w twoim mieście odbywają się spotkania kuglarzy2, wśród których coraz częściej można natrafić na miłośników hula.
Artykuł na podstawie tłumaczenia z http://www.hoopcity.ca/forum/topics/hooping-faqs